Διανύουμε άλλη μία ακαδημαϊκή χρονιά στις εστίες, η οποία όμως φέτος ξεκίνησε λίγο διαφορετικά. Από τον Σεπτέμβρη κιόλας ερχόμενοι στην εστία ήρθαμε αντιμέτωπες με την καινούργια απόφαση του ΕΚΠΑ οι φοιτητές να μην μπορούν να πάρουν πτυχίο, αν δεν έχουν προηγουμένως παραδώσει το κλειδί του δωματίου τους. Στο ίδιο κλίμα επιχειρήθηκε η επιβολή ακαδημαϊκών κριτηρίων για τις παρατάσεις του 7ου και 8ου έτους και επιπλέον οι παρατάσεις φέτος δόθηκαν για 6 μήνες, αντί για ένα έτος όπως το προηγούμενο διάστημα. Αντίστοιχα, ανάποδα ξεκίνησε η χρονιά και για τους εργαζόμενους της εστίας. Οι τεχνικοί της εστίας βρίσκονταν σε ένα αβέβαιο καθεστώς στο οποίο απολύονταν και επαναπροσλαμβάνονταν κάθε μήνα από τον εργολάβο και κάποιες φορές με καθυστέρηση κάποιων ημερών (αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μένουμε κάποιες μέρες χωρίς ζεστό νερό και θέρμανση και ταυτόχρονα να τους καταλογίζουν βλάβες που προέκυπταν στο λέβητα λόγω της υποσυντήρησής του). Την ίδια κατάσταση αντιμετώπιζαν και οι εργαζόμενοι του εστιατορίου των οποίων οι συμβάσεις ανανεώνονταν σε άτακτα χρονικά διαστήματα από 3 μέρες έως 3 μήνες περίπου και υπήρχε η φήμη ότι από τέλη Νοέμβρη δεν θα ανανεωθεί καμία σύμβαση και δεν θα υπάρχει εστιατόριο.
Η κατάσταση που παρουσιάσαμε δεν περιγράφει μόνο την ΦΕΠΑ. Το ίδιο χρονικό διάστημα είχαν ξεκινήσει αγώνες από τους εστιακούς της ΦΕΕΜΠ, καθώς η κατάσταση στις εστίες αυτές ήταν πολύ χειρότερη από την ΦΕΠΑ (τα πιο σημαντικά προβλήματα ήταν: δεν είχε γίνει καμία συντήρηση του κτιρίου από όταν κτίστηκε την δεκαετία του ’70, δεν υπήρχε νερό και θέρμανση, μη παροχή ίντερνετ στα δωμάτια και υπολειτουργία εστιατορίου). Με τα δεδομένα αυτά, και μετά από μια σειρά παρεμβάσεων στους αρμόδιους φορείς, οι οικότροφοι της ΦΕΕΜΠ αποφάσισαν αρχές Νοέμβρη να προβούν σε κατάληψη του ΙΝΕΔΙΒΙΜ (Ίδρυμα ΝΕολαίας και ΔΙα ΒΙου Μάθησης) που είναι ο υπεύθυνος φορέας για την χρηματοδότηση πολλών εστιών πανελλαδικά, μεταξύ αυτών και η ΦΕΠΑ. Έτσι, θεωρώντας πως ο αγώνας μας ήταν και θα ‘πρέπε να ‘ναι κοινός, ο σύλλογος της ΦΕΠΑ αποφάσισε να στηρίξουμε συνδιοργανώνοντας την κατάληψη στο ΙΝΕΔΙΒΙΜ στις 6/11/17.
Η κατάληψη αυτή ξεκίνησε με σκοπό να διαρκέσει 3 μέρες. Τελικά διήρκησε 36. Αυτό που κατάφερε ήταν η υλοποίηση των άμεσων υλικών αιτημάτων μας (νερό, θέρμανση, σίτιση, ανακαίνιση μπάνιων στη ΦΕΕΜΠ) και η δημόσια τοποθέτηση από πλευράς ΙΝΕΔΙΒΙΜ με χρονοδιαγράμματα πάνω στα υπόλοιπα αιτήματα τόσο των εστιών της Αθήνας όσο και πανελλαδικά. Ενδεικτικό μάλιστα είναι ότι ενώ τις πρώτες μέρες η τοποθέτηση του Δ.Σ και των αρμόδιων αρχών ήταν ότι αυτές οι εργασίες που ζητάμε να γίνουν δεν μπορούν να υλοποιηθούν γιατί το κτίριο του ΙΝΕΔΙΒΙΜ βρίσκεται υπό κατάληψη ,στο πέρας των 36 ημερών το ΙΝΕΔΙΒΙΜ μετέφερε τις λειτουργίες που απαιτούνταν στο Υπουργείο Παιδείας και προχώρησε στην υλοποίηση των αιτημάτων μας από εκεί. Η μετατόπιση αυτή και το γεγονός ότι αυτός ο αγώνας είχε συγκεκριμένα απτά αποτελέσματα οφείλονταν στα χαρακτηριστικά του ίδιου του αγώνα : Αρχικά, δεν έμενε σε μια απλή διεκδίκηση μιας δημόσιας δέσμευσης από μεριάς ΙΝΕΔΙΒΙΜ και Υπουργείου αλλά απαιτούσε την υλοποίηση των αιτημάτων εν μέσω κατάληψης. Απαιτώντας τη λήψη των πολιτικών αποφάσεων και όχι μια καλύτερη διαχείριση των εστιών έβαζε απέναντι κάθε λογής αρμόδιους και αφεντικά που έχουν την ευθύνη για την κατάσταση στις εστίες : τους προέδρους των Δ.Σ, τους πρυτάνεις, τον υπουργό Παιδείας Γαβρόγλου, τους εργολάβους. Έτσι ,κατάφερε να μην αφομοιωθεί και να μην λήξει απλά με υποσχέσεις. Η πολιτική πίεση που ασκήθηκε οφείλονταν σε μεγάλο βαθμό στην στήριξη από σχολές ,στην σύνδεση των αγώνων των φοιτητών και στην πανελλαδική κίνηση που αναπτύχθηκε. Κατά τη διάρκεια της κατάληψης κινητοποιήθηκαν και οι οικότροφοι της ΦΕΑ στην Αθήνα -παίρνοντας απόφαση για συμμετοχή στην κατάληψη- και έγιναν καταλήψεις από οικότροφους στα Ιωάννινα ,στη Θεσσαλονίκη, στην Κομοτηνή, στην Πάτρα και στην Ξάνθη. Παράλληλα, ο αγώνας αυτός στηρίχθηκε με δεκάδες ψηφίσματα γενικών συνελεύσεων, πραγματοποιήθηκαν παρεμβάσεις και πορείες αντιπληροφόρησης από κοινού με φοιτητικά σχήματα της πολυτεχνειούπολης και της πανεπιστημιούπολης ενώ μεγάλο ρόλο έπαιξαν και οι καταλήψεις στους ΕΛΚΕ του ΕΜΠ και του ΤΕΙ ΠΕΙΡΑΙΑ. Αυτή η κίνηση εμπλούτισε τα αιτήματα των εστιακών συνδέοντας τα και με άλλους αγώνες, όπως ο αγώνας ενάντια στην αναδιάρθρωση των ΜΜΜ. Δηλαδή ο αγώνας δεν έμεινε σε συντεχνιακό επίπεδο, αλλά έβαλε στο στόχαστρο τη συνολικότερη πολιτική υποβάθμισης των ζωών μας. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της πολιτικής είναι και ο νόμος Γαβρόγλου που προβλέπει συγχωνεύσεις και μειώσεις τμημάτων στα ΤΕΙ ενάντια στον οποίο εδώ και καιρό έχουν κινητοποιηθεί οι φοιτητές του ΤΕΙ Αθήνας που τώρα πραγματοποιούν κατάληψη στον ΕΛΚΕ του ΤΕΙ.
Τα προβλήματα που περιγράψαμε παραπάνω δεν εμφανίστηκαν πρώτη φορά φέτος. Οι φοιτητικές εστίες από όταν δημιουργήθηκαν στόχο είχαν την κάλυψη βασικών αναγκών φοιτητών που ανήκαν στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Αυτό όχι από την καλή θέληση του κράτους και του πανεπιστημίου, αλλά σε ένα πλαίσιο όπου οι ανάγκες του κεφαλαίου για εξειδικευμένο προσωπικό και στελέχωση της κρατικής διοίκησης και των επιχειρήσεων ήταν αυξημένες. Έτσι το πανεπιστήμιο τούς έδωσε την ευκαιρία ταξικής ανέλιξης, ώστε στο μέλλον να καλύψουν τις ανάγκες της αγοράς. Στην παρούσα συγκυρία οι ανάγκες του κεφαλαίου δεν είναι πια οι ίδιες. Έτσι, οι εστίες και κάθε λογής χρηματοδότηση για την ταξική κινητικότητα προς τα πάνω μας αφήνει χρόνους. Το ζήτημα στις μέρες μας, για το κεφάλαιο, είναι πάλι η ταξική κινητικότητα αλλά αυτή τη φορά προς τα κάτω. Βλέπουμε λοιπόν τα τελευταία χρόνια μία εγκατάλειψη των εστιών και την ολοένα και μεγαλύτερη υποχρηματοδότησή τους από το κράτος, το οποίο παράλληλα βρίσκει την ευκαιρία να εισάγει εργολαβίες, φιλανθρωπικά ιδρύματα και εταιρείες για να το βοηθήσουν στην οικονομική διαχείριση, ισχυριζόμενο ότι δεν ευθύνεται το ίδιο για την υποσυντήρηση των εστιών, αλλά η οικονομική κρίση. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η πρόθεση που είχε το πανεπιστήμιο να αναθέσει την ανακαίνιση της Β’ ΦΕΠΑ στο Ίδρυμα Νιάρχος και το εργολαβικό καθεστώς που έχει επιβληθεί στον επισιτισμό και στην καθαριότητα του παν/μίου και των εστιών.
Η υποβάθμιση αυτή των ζωών μας τα τελευταία χρόνια δεν αφορά σαφώς μόνο τους εστιακούς φοιτητές, αλλά ευρύτερα την εργατική τάξη. Η θέσπιση του υποκατώτατου μισθού για τους κάτω των 25, οι εργολαβικές συνθήκες εργασίας με τις άτακτες ανανεώσεις συμβάσεων και καθυστερημένες πληρωμές (ή ακόμη και μαζική απόλυση όπως έγινε με τις καθαρίστριες του ΕΚΠΑ), όπως και η εισαγωγή μπαρών και του ηλεκτρονικού εισιτηρίου, το οποίο αγγίζει το 10% του μισθού και εμποδίζει την λαθρεπιβίβαση και την αλληλεγγύη μεταξύ των επιβατών, είναι τα πιο τρανταχτά μόνο παραδείγματα της πολιτικής αυτής.
Από τη στιγμή που πολύπλευρη είναι η επίθεση που δεχόμαστε, πολύμορφη πρέπει να είναι και η απάντηση που δίνουμε. Ως φοιτητές/ριες ,οι περισσότεροι από μας, που ανήκουμε στην εργατική τάξη παίρνουμε θέση ενάντια στο κράτος που υποβαθμίζει και ελέγχει τις ζωές μας. Έτσι επιλέγουμε να στεκόμαστε στο πλάι και να αγωνιζόμαστε από κοινού με τους πιο καταπιεσμένους καθώς αποτελούμε κομμάτι τους. Γι αυτό θεωρούμε πως αγώνες ενάντια στο φασισμό, τα κέντρα κράτησης, τις έμφυλες καταπιέσεις, στο κόστος αναπαραγωγής και φοίτησης, στην εργοδοτική αυθαιρεσία είναι αγώνες που μας αφορούν όλους/ες και πρέπει να ανοίγουμε και να δίνουμε. Ο τρόπος που επιλέγουμε να ανοίγουμε τους αγώνες αυτούς αλλά και γενικότερα να υπάρχουμε είναι αυτός της αυτοοργάνωσης μακριά από κομματικές και από τα πάνω κατευθύνσεις και λογικές, χτίζοντας σχέσεις αλληλεγγύης μεταξύ μας. Σαν αυτοοργανωμένος κοινωνικός χώρος Common Multiple λειτουργούμε μέσω της εβδομαδιαίας συνέλευσής μας, συνδιαμορφώνοντας όλοι/ες ισότιμα και αντιιεραρχικά τα ζητήματα που μας απασχολούν. Εδώ και 3 χρόνια προσπαθούμε μέσα από τους κατειλημμένους χώρους μας να δημιουργήσουμε σχέσεις αντιεμπορευματικές και αλληλέγγυες, δίνοντάς τους τα χαρακτηριστικά και την λειτουργία που θα θέλαμε σύμφωνα με τις δικές μας ανάγκες απελευθερώνοντάς τους από τη χρήση που τους δόθηκε από το παν/μιο.
Το ΙΝΕΔΙΒΙΜ ήταν μόνο μία μάχη που κερδήθηκε, ο συνολικότερος αγώνας όμως δεν έχει τελειώσει ακόμα και οφείλουμε να τον δώσουμε καθώς τα προβλήματα παραμένουν. Οι εργαζόμενοι στο καθεστώς εργολαβίας στη σίτιση και στη συντήρηση αντιμετωπίζουν ακόμα τις ίδιες συνθήκες, μιας και δεν γνωρίζουν πότε και για πόσο θα ανανεωθούν οι συμβάσεις τους. Τα μισά δωμάτια της Α’ΦΕΠΑ έμειναν για κάποιες μέρες χωρίς νερό και θέρμανση, γιατί είχε λήξει η σύμβαση των τεχνικών. Την ίδια στιγμή, ο εργολάβος στη σίτιση των εστιών του ΕΜΠ, θέλοντας να εκδικηθεί τους εργαζόμενους που συμμετείχαν σε απεργία το προηγούμενο διάστημα απέλυσε 4 από αυτούς, τους οποίους όμως επαναπροσέλαβε μετά από απεργία των συναδέλφων τους.
ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 17/1 ΣΤΙΣ 20.30 ΣΤΟ ΣΑΛΟΝΙ ΤΗΣ Α’ΦΕΠΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΛΟΓΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.
Common Multiple
Αυτοοργανωμένος Κοινωνικός Χώρος στη ΦΕΠΑ
common–multiple@espivblogs.ne t
common_multiple@espiv.net
Συνέλευση κάθε Πέμπτη 20.00-23.00 στο 2ο όροφο της Α’ΦΕΠΑ