Από την Κυριακή 29/03 είδαμε να γίνεται εισβολή αστυνομικών δυνάμεων (ΔΕΛΤΑ, ΟΠΚΕ, ΔΙΑΣ) στον χώρο της πανεπιστημιούπολης, προτρέποντας τον κόσμο που ήταν εντός της για την καθημερινή του βόλτα να απομακρυνθεί, επικαλούμενοι μια επικείμενη πρυτανική απόφαση. Βάσει αυτής κρίνεται απαραίτητη η απαγόρευση πρόσβασης στην πανε/πολη, στα πλαίσια της γενικότερης καραντίνας και των υγειονομικών μέτρων.
Αρχικά, το υγειονομικό επιχείρημα αυτής της απόφασης δεν ευσταθεί, καθώς πρόκειται για έναν ανοιχτό και μεγάλο χώρο 1.400 στρεμμάτων, όπου οι αποστάσεις ασφαλείας είναι παραπάνω από εφικτό να τηρηθούν και επομένως δεν τίθεται κίνδυνος μετάδοσης του ιού από άτομο σε άτομο. Επίσης, είναι εντελώς παράλογη η παρέμβαση της αστυνομίας, τόσο στην πανεπιστημιούπολη όσο και στα υπόλοιπα πάρκα της γειτονιάς, καθώς προβλέπεται ακόμα και από την ίδια την κυβέρνηση η ατομική δραστηριότητα σε εξωτερικούς χώρους. Και δεν είναι μόνο ζήτημα άθλησης, αλλά και ψυχικής υγείας η έξοδος από τα σπίτια μας. Είναι προφανές ότι αν απαγορευτεί η πρόσβαση σε χώρους πρασίνου της πόλης ο κόσμος θα καλύπτει τις παραπάνω ανάγκες του συνωστιζόμενος εντός του αστικού κέντρου. Το γεγονός λοιπόν ότι η απόφαση αυτή είναι λάθος υγειονομικά καταδεικνύει την πολιτική σκοπιμότητα της κατάστασης.
Το εκάστοτε κράτος, αξιοποιεί τις κρίσεις και καλείται να τις διαχειρισθεί με μοναδικό σκοπό να βγαίνει πιο ενδυναμωμένο από αυτές και κατά συνέπεια πιο αποδυναμωμένοι εμείς. Από την αρχή του χρόνου είδαμε προσλήψεις μεγάλου αριθμού μπάτσων, περισσότερες περιπολίες στις γειτονιές, κατάργηση του ασύλου, εκκενώσεις κοινωνικών χώρων και καταλήψεων κλπ. Το ελληνικό κράτος, λοιπόν, εν μέσω κορωνοϊού, αφορμάται να διεκπεραιώσει την ατζέντα του για περισσότερο έλεγχο και αστυνομική παρουσία, υποβαθμίζοντας την ελεύθερη κυκλοφορία των πολιτών, εκμεταλλευόμενο την κατάσταση. Για τους από τα πάνω, είναι μια ιδανική αφορμή να μετατρέψουν τις πόλεις, τις γειτονιές και τα πάρκα που ζούμε και δραστηριοποιούμαστε, άρα και τις ζωές μας, σε πεδία ελέγχου και αξιοποίησής τους με σκοπό το κέρδος (π.χ. ιδιωτικοποίηση Φιλοπάππου και Εθνικού Κήπου). Στα πλαίσια αυτά ενισχύει την νομιμοποίηση των σωμάτων ασφαλείας στους δρόμους και με την προβολή τους στα ΜΜΕ ως “καλούς αστυνομικούς δίπλα στον πολίτη” και ως απαραίτητη προϋπόθεση τήρησης του δόγματος “τάξις και ασφάλεια”, ενώ ταυτόχρονα βλέπουμε την πραγματικότητα μέσω διαδικτυακών βίντεο της βίαιης καταστολής. Σε αυτήν την συγκυρία λοιπόν γίνεται σαφές ότι ο χρόνος στον οποίο δεν εργαζόμαστε ή δεν καταναλώνουμε είναι χρόνος στον οποίο δεν έχουμε λόγο ύπαρξης στον δημόσιο χώρο, γιατί δεν είμαστε παραγωγικές/οί για το κεφάλαιο. Πατώντας στην άγνοια του κόσμου για την υγειονομική διαχείριση της κατάστασης και αποσιωπώντας τα αιτήματα των υγειονομικών, το κράτος παίρνει μέτρα με το μικρότερο δυνατό κόστος. Απαγορεύει για παράδειγμα την κυκλοφορία στους δημόσιους χώρου αντί να επιλέξει την ενίσχυση του συστήματος υγείας ή και το κλείσιμο των επιχειρήσεων που απασχολούν πολλούς εργαζόμενους.
Παρόλο που η κατάργηση του ασύλου έχει θεσμοθετηθεί εδώ και μήνες με πρόσχημα την πάταξη της «ανομίας» εντός των πανεπιστημιακών χώρων, η κοινωνική του νομιμοποίηση δεν έπαψε να ισχύει. Ο κόσμος των γύρω γειτονιών, αξιοποιούσε τον χώρο της πανεπιστημιούπολης σε καθημερινό επίπεδο, αντιλαμβάνοντάς τον ως ένα χώρο ελεύθερο από κάθε αστυνομική παρουσία, για αυτό και δεν είναι τυχαίο ότι πολύς κόσμος τις τελευταίες μέρες επιλέγει την περιοχή αυτή. Επομένως, η έλευση του κορωνοϊού και των μέτρων που παίρνονται για την “καταπολέμησή” του, αποτέλεσε την αφορμή για την είσοδο περιπολικών, ΟΠΚΕ, ΔΕΛΤΑ και ΔΙΑΣ, χωρίς να είναι εύκολες οι όποιες αντιδράσεις προάσπισης του χώρου, δημιουργώντας έτσι και την παρακαταθήκη για την αστυνομοκρατία τόσο στην πανεπιστημιούπολη, όσο και γενικά μετά την συνθήκη έκτακτης ανάγκης. Στα πανεπιστήμια λοιπόν πίσω από την αστυνομική παρουσία, κρύβεται και η καταστολή όσων αντιτίθενται στα σχέδια για ιδιωτικοποίηση των ιδρυμάτων που δημιουργούν αντιστάσεις στα εκάστοτε επιχειρηματικά σχέδια. Σκοπός είναι η αποπολιτικοποίηση, ένα “στεγνό” πανεπιστήμιο ιδεών, και ειδικά στα πλαίσια που κάθε λογής επιχείρηση βρίσκει πρόσφορο έδαφος για επενδύσεις. Και η διαχείριση αυτή από πλευράς του κράτους, απέναντι σε όποιον αγωνίζεται ή αντιδρά, μέσω παραπάνω ελέγχου, καταστολής και πάντα με στόχο την εκμετάλλευση και το κέρδος, είναι ενδεικτική για το πώς σκοπεύει να αντιμετωπίσει και όλους τους άλλους αντίστοιχους χώρους «ανομίας» (πχ Εξάρχεια, Κουκάκι) και τους ανθρώπους τους.
Βλέπουμε λοιπόν κριτικά όποιο μέτρο περνιέται χωρίς να έχουμε αυταπάτες ότι αυτά γίνονται για την υγεία και το κοινό καλό. Να μην αφήσουμε το κράτος και τους μπάτσους να έχουν κανένα λόγο για τους χώρους που ζούμε, τις σχέσεις και τους ανθρώπους μας.
ΝΑ ΜΗΝ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ
ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
Σύλλογος Οικοτρόφων/ισσών ΦΕΠΑ