Από την Κυριακή 29/03 είδαμε να γίνεται εισβολή αστυνομικών δυνάμεων (ΔΕΛΤΑ, ΟΠΚΕ, ΔΙΑΣ) στον χώρο της πανεπιστημιούπολης, προτρέποντας τον κόσμο που ήταν εντός της για την καθημερινή του βόλτα να απομακρυνθεί, επικαλούμενοι μια επικείμενη πρυτανική απόφαση. Βάσει αυτής κρίνεται απαραίτητη η απαγόρευση πρόσβασης στην πανέ, στα πλαίσια της γενικότερης καραντίνας και των υγειονομικών μέτρων.
Αρχικά, το υγειονομικό επιχείρημα αυτής της απόφασης δεν ευσταθεί, καθώς πρόκειται για έναν ανοιχτό και μεγάλο χώρο 1.400 στρεμμάτων όπου οι αποστάσεις ασφαλείας είναι παραπάνω από εφικτό να τηρηθούν και επομένως δεν τίθεται κίνδυνος μετάδοσης του ιού από άτομο σε άτομο. Είναι προφανές ότι αν απαγορευτεί η πρόσβαση σε χώρους πρασίνου της πόλης ο κόσμος θα καλύπτει τις παραπάνω ανάγκες του συνωστιζόμενος εντός της μητρόπολης. Το γεγονός λοιπόν ότι η απόφαση αυτή είναι λάθος υγειονομικά καταδεικνύει την πολιτική σκοπιμότητα της κατάστασης.
Το εκάστοτε κράτος, αξιοποιεί τις κρίσεις και καλείται να τις διαχειρισθεί με μοναδικό σκοπό να βγαίνει πιο ενδυναμωμένο από αυτές. Εν προκειμένω, το ελληνικό κράτος, από την αρχή της λήψης μέτρων για τον κορωνοιό, κινούταν και συνεχίζει να κινείται σε μια κατεύθυνση αυστηροποίησης των μέτρων αυτών με πρόφαση το κοινό καλό. Για τους από τα πάνω, είναι μια ιδανική αφορμή να μετατρέψουν τις πόλεις, τις γειτονιές και τα πάρκα που ζούμε και δραστηριοποιούμαστε άρα και τις ζωές μας σε πεδία ελέγχου και αξιοποίησής τους με σκοπό το κέρδος. Σε αυτήν την συγκυρία λοιπόν γίνεται σαφές ότι ο χρόνος στον οποίο δεν εργαζόμαστε ή δεν καταναλώνουμε είναι χρόνος στον οποίο δεν έχουμε λόγο ύπαρξης στον δημόσιο χώρο γιατί δεν είμαστε παραγωγικοί για το κεφάλαιο.
Παρόλο που η κατάργηση του ασύλου έχει θεσμοθετηθεί εδώ και μήνες με πρόσχημα την πάταξη της ανομίας εντός των πανεπιστημιακών χώρων, η κοινωνική του νομιμοποίηση δεν έπαψε να ισχύει. Ο κόσμος των γύρω γειτονιών, αξιοποιούσε τον χώρο της πανεπιστημιούπολης σε καθημερινό επίπεδο, αντιλαμβάνοντάς τον ως ένα χώρο ελεύθερο από κάθε αστυνομική παρουσία. Επομένως, η έλευση του κορωνοιού και των μέτρων που παίρνονται για την “καταπολέμισή” του αποτέλεσε την αφορμή για την είσοδο μπάτσων στην πανεπιστημιούπολη, χωρίς να είναι εύκολες οι όποιες αντιδράσεις προάσπισης του χώρου, δημιουργώντας έτσι και την παρακαταθήκη για την μπατσοκρατία τόσο στην πανέ όσο και γενικά μετά την συνθήκη έκτακτης ανάγκης.
Βλέπουμε λοιπόν κριτικά όποιο μέτρο περνιέται χωρίς να έχουμε αυταπάτες ότι αυτά γίνονται για την υγεία και το κοινό καλό. Να μην αφήσουμε το κράτος και τους μπάτσους να έχουν κανένα λόγο για τους χώρους που ζούμε,τις σχέσεις και τους ανθρώπους μας.
ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ
ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝΕ ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ
ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΠΑΤΣΟΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ
Αναρχικά, αντιεξουσιάστριες, καταληψίες από τις ΦΕΠΑ