Ακόμα και αν θες να μας ψηφίσεις, δεν μπορείς!!
Ανάθεση/εκλογές ή γιατί δεν κατεβαίνουμε στις εκλογές
Έχουμε βρεθεί στο χώρο της εστίας, είμαστε φοιτήτριες/ες και μετανάστ(ρι)ες, άνεργοι/ες και εργάτ(ρι)ες και έχουμε δημιουργήσει τον αυτοοργανωμένο κοινωνικό χώρο “Common Multiple”. Αυτοοργανωνόμαστε σημαίνει αγωνιζόμαστε χωρίς να αναθέτουμε, χωρίς να περιμένουμε ούτε μέρα για να μας σώσει κάποιος. Αυτό αποτυπώνεται και στη θέση μας για τις εκλογές. Αυτές τις μέρες έχεις κληθεί να ψηφίσεις είτε στη σχολή σου, είτε στην εστία. Ας μιλήσουμε όμως πρώτα για την λειτουργία της ανάθεσης. Πρώτα και κύρια σου ζητά να αποποιηθείς την ευθύνη που έχεις για τη ζωή σου, για την κοινωνική σου αναπαραγωγή και να παραδώσεις αυτή την ευθύνη σε κάποιον πάτρωνα (είτε αφεντικά, είτε κράτος, είτε ΔΣ). Και το κάνει αυτό όχι από φιλευσπλαχνία αλλά για να σε υποτάξει, να σε πειθαρχήσει στην εργασία, στο διάβασμα και στην κατανάλωση. Για να σε εντάξει δηλαδή στην αναπαραγωγή του κεφαλαίου. Το κράτος και η κάθε εξουσία προσπαθεί να σε συμπεριλάβει, να σε κάνει να αισθανθείς συμμέτοχος στις πολιτικές του. Γιατί έτσι μπορεί στο όνομά σου, στη βάση της ανάθεσης που εσύ έχεις κάνει, να δράσει ανενόχλητη υπηρετώντας τα συμφέροντά της. Έτσι και στις εκλογές καλείσαι να ψηφίσεις τον εκπρόσωπο που θα αποφασίσει για τη ζωή σου. Η ψήφος με αυτήν την έννοια αντικαθιστά την πολιτική πράξη. Εμείς, λοιπόν, δεν αναθέτουμε σε κανέναν τη διαχείριση της ζωής μας, δεν αφήνουμε άλλους να κάνουν πολιτική πάνω στην απουσία μας.
Η δικιά μας πρόταση
Προσπαθούμε με την παρουσία μας και μέσα από τη δράση μας να δείξουμε ότι υπάρχει ένας άλλος δρόμος, ο μόνος δρόμος που μπορεί πραγματικά από τη μια να υπηρετήσει τα δικά μας συμφέροντα και από την άλλη να μας απελευθερώσει από τις σχέσεις εξουσίας που μας επιβάλλονται. Παίρνουμε οι ίδιες τη ζωή στα χέρια μας και δρούμε χωρίς καθοδήγηση, παλεύουμε για αυτά που μας καταπιέζουν, μας αλλοτριώνουν, μας φυλακίζουν, στεκόμαστε ενάντια σε φασιστικές, ρατσιστικές, σεξιστικές, πατριαρχικές λογικές. Ξέρουμε καλά πως το κράτος, ως η οργάνωση των αφεντικών, στέκεται πάντα ενάντια στα δικά μας συμφέροντα. Δεν μας ενδιαφέρει να μας συμπεριλάβει στους θεσμούς του, δε θέλουμε να συνδιαχειριστούμε τις ζωές μας μαζί του είτε με τη συμμετοχή μας στις εκλογές, είτε στα όργανα της εστίας και του πανεπιστημίου. Εμείς χτίζουμε σχέσεις ισότητας και αλληλεγγύης μεταξύ μας, δεν μιλάμε εξ ονόματος κανενός και σας καλούμε να αγωνίζεστε κι εσείς αυτοοργανωμένα με όποιον τρόπο εσείς βρίσκετε πρόσφορο.
Οι παρατάξεις στην εστία
Οι Ανεξάρτητοι Οικότροφοι (Α.Ο.) είναι ότι εκπροσωπούσε η ΔΑΠ τις μέρες τις κυριαρχίας της. Είναι η φωνή των αφεντικών μέσα στις τάξεις μας. Το είδαμε πολύ καθαρά και με τις προτάσεις τους για τον Κανονισμό της εστίας. Xαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η άρνηση τους να ισχύσει το ν+3 για τα έτη παραμονής στην εστία με το επιχείρημα ότι όσοι κ όσες μένουν στην εστία παραπάνω χρόνια από ν+2 στερούν τη θέση από κάποιον/α πρωτοετή. Αυτή η λογική είναι κανιβαλιστική και οδηγεί στον διαχωρισμό των φοιτητών/τριών μεταξύ τους ώστε να μην μπορούν να οργανωθούν συλλογικά ενάντια στο κράτος και τους φορείς του. Αυτός ο διαχωρισμός θυμίζει ακριβώς τον διαχωρισμό που καλλιεργούν τα αφεντικά μεταξύ των εργατών/τριών. Και ακόμα περισσότερο έχουν ανοίξει την αγκαλιά τους σε φασίστες και σεξιστές και αναπαράγουν μια κουλτούρα πατριαρχίας, σεξουαλικής αντικειμενοποίησης του γυναικείου σώματος, κάνοντας πάρτυ με την στήριξη μαφιών. Προωθώντας σχέσεις που βασίζονται στο πόσο cool και γυμνασμένος είσαι, τι φόρεσες, σε ποιο μαγαζί βγαίνεις, σχέσεις βουτηγμένες στην αλλοτρίωση της σύγχρονης καπιταλιστικής κοινωνίας.
Το ΜΑΣ (ως παράρτημα του ΚΚΕ) στα φοιτητικά πράγματα είναι πάντα η φωνή του Ενός και Μοναδικού Κόμματος. Με τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό και τις κεντρικές επιτροπές που αποφασίζουν με κλειστές πόρτες τα πάντα και δίνουν γραμμή σε όλες τις οργανώσεις βάσης, στην ΚΝΕ και στις φοιτητικές παρατάξεις. Με τον αντιδραστικό τους ρόλο στους συνδικαλιστικούς αγώνες που νουθετούν συνέχεια τους εργαζόμενους για ειρήνη αντί της εξέγερσης ενάντια στα αφεντικά, για γραφειοκρατικούς αγώνες με επαγγελματίες συνδικαλιστές και όχι ανθρώπους μέσα από τον αγώνα και την εργασία.
Η Granma που υποστηρίζει σε αντίθεση με τους ΑΟ και ΜΑΣ (που ζητούν εναγωνίως όλη η εξουσία να είναι στα Διοικητικά Συμβούλια) πως τις αποφάσεις πρέπει να τις λαμβάνουν οι φοιτητές/ριες μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις του Συλλόγου έχει δείξει πως είναι πιο κοντά στους πραγματικούς αγώνες και έχει πετύχει πολλές νίκες σε αυτό το επίπεδο όλα τα χρόνια της δράσης της. Σαν αριστερή δύναμη είναι όμως κι αυτή προσκολλημένη στους αγώνες μέσα από επίσημους θεσμούς, μέσα από όργανα που εμπεριέχονται στους διοικητικούς θεσμούς του κράτους. Και αυτή η αντίληψη έχει συγκεκριμένα όρια και δεν επιτρέπει την ανάπτυξη μιας πολιτικής κουλτούρας που θα είναι ουσιαστικά απέναντι στο κράτος και θα οργανώνεται αυτόνομα.
Εμείς το κάνουμε αλλιώς!
Χτίζουμε σχέσεις έξω από την αλλοτρίωση της σύγχρονης ζωής, χωρίς να προσποιούμαστε ότι είμαστε κάτι άλλο για να αρέσουμε ή για να μας συμπαθήσεις. Σχέσεις αλληλεγγύης και ισότητας όπου ο καθένας και η καθεμιά θα αισθάνεται ελεύθερος/η να εκφράζεται και να υπάρχει. Ανοίγουμε χώρο και χρόνο για την ελεύθερη συνύπαρξή μας και δημιουργούμε κοινή ζωή. Και αυτήν την κοινή ζωή, την κάνουμε αγώνα ενάντια σε κάθε εξουσία κι εκμετάλλευση. Και την περιφρουρούμε με τις δικές μας δυνάμεις σε σύνδεση με άλλες συλλογικότητες στις σχολές και στη γειτονιά με τις οποίες μοιραζόμαστε αυτόν τον τρόπο ζωής και αγώνα.
Ακόμα κι αν ψηφίσεις, μπορείς να το ξεπεράσεις! Αυτοοργανώσου!
Common Multiple
Αυτοοργανωμένος Κοινωνικός Χώρος στη ΦΕΠΑ
