Από το Ελληνικό στην Πέτρου Ράλλη

Σχεδόν τρεις μήνες έχουν περάσει από τη μεταγωγή των 26 μετανα-
στριών από το κέντρο κράτησης του Ελληνικού στα κρατητήρια της Δι-
εύθυνσης Αλλοδαπών της Πέτρου Ράλλη. Αυτή η μεταγωγή ήρθε μία
μέρα μετά τη δυναμική πορεία του κινήματος στο κέντρο κράτησης Ελ-
ληνικού. Με αυτήν την κίνηση του ο κρατικός μηχανισμός είχε ως στόχο
την καταστολή οποιασδήποτε αγωνιστικής διάθεσης των μεταναστριών
και το σπάσιμο των σχέσεων επικοινωνίας με τους αλληλέγγυους/ες.
Μέσω αυτών των σχέσεων οι μετανάστριες γνωστοποιούσαν τις συν-
θήκες κράτησης τους , εξέφραζαν το δικό τους λόγο, αντιστέκονταν και
διεκδικούσαν την ελευθερία τους. Οι αντιστάσεις των ίδιων των κρα-
τουμένων, πλαισιωμένες από τις παρεμβάσεις των αλληλέγγυων που
κινούνταν γύρω από τη στήριξη αγώνων που αποφάσιζαν οι μετανά-
στριες, οδήγησαν σε νίκες, όπως συνέβη στην περίπτωση της Sanaa
Taleb.

Η μεταγωγή των μεταναστριών είναι μια κίνηση παραδειγματισμού για
τα υποτελή κομμάτια της κοινωνίας που θα επιλέξουν να εξεγερθούν
στην καπιταλιστική βαρβαρότητα όπως επίσης μια κίνηση εκδικητική
απέναντι στις γυναίκες που αντιστάθηκαν, συλλογικοποιήθηκαν, αγω-
νίστηκαν για την ελευθερία τους. Ταυτόχρονα, η μεταγωγή τους στην
Πέτρου Ράλλη εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο αντιμεταναστευτι-
κής πολιτικής (καθεστώς εξαίρεσης, εγκλεισμός, αορατότητα, απελά-
σεις αλλά και διάσπαση των κοινών αγώνων αλληλέγγυων –
μεταναστριών/-ών).

Η Πέτρου Ράλλη αποτελεί ένα κομβικό σημείο πραγμάτωσης της επί-
σημης μεταναστευτικής πολιτικής. Αποτελεί κέντρο μεταγωγών και
απελάσεων όπου τα άτομα κρατούνται και παραμένουν έγκλειστα πε-
ριμένοντας το άσυλο, ή τη διακοπή της κράτησης και χωρίς να γνωρί-
ζουν αν θα απελαθούν. Οι περίπου 300 μετανάστες/-ριες που
κρατούνται εκεί σε καθεστώς αορατοποίησης και αβεβαιότητας, στοι-
βάζονται μέσα σε κελιά σε άθλιες συνθήκες, υπόκεινται σε συνεχείς
ελέγχους, κακοποίηση, απειλές, απουσία προαυλισμού, απουσία ια-
τροφαρμακευτικής περίθαλψης, με συνέπεια ακόμα και απόπειρες αυ-
τοκτονίας και θανάτους.

Πολιτική του ελληνικού κράτους που μετράει χρόνια. Σταδιακά, δημι-
ουργήθηκε μια ολόκληρη πολιτική διαχείρισης των ανθρώπων χωρίς
χαρτιά, που τους ανακυκλώνει ανάμεσα σε ελευθερία-εγκλεισμό και
τους καθιστά ευάλωτους σε εκμεταλλευτικές εργασιακές σχέσεις. Η αν-
τιμεταναστευτική πολιτική, οργανωμένα ή άτακτα, επεκτάθηκε σε νέους
τομείς και ανέδειξε τις Μ.Κ.Ο. ως βασικό φορέα της υλοποίησής της,
δίπλα στον στρατό και την αστυνομία που της έχει δωθεί η εξουσία να
φυλακίζει κατά το δοκούν.

Ένα ακόμα μέσο πειθάρχησης και διαχείρισης των μεταναστών/στριών
είναι τα camps. Σε αυτά οι μετανάστες/ριες είναι διαχωρισμένοι από τον
κοινωνικό ιστό, τόσο λόγω της απομόνωσης και φυσικής απομάκρυν-
σης τους από αυτόν, όσο και μέσω της κυρίαρχης προπαγάνδας που
καλλιεργεί και νομιμοποιεί αυτό το διαχωρισμό και την ύπαρξη και λει-
τουργία των δήθεν κέντρων “φιλοξενίας”. Συγκεκριμένα, οι
μετανάστες/ριες αντιμετωπίζονται είτε ως επικίνδυνοι είτε ως θύματα
που χρήζουν της προστασίας του κράτους και της “φιλανθρωπίας” των
Μ.Κ.Ο. Στην πραγματικότητα, οι μετανάστες/ριες στα κέντρα “φιλοξε-
νίας” υφίστανται σταθερά την υποτίμηση της ζωής τους, ενώ, παράλ-
ληλα βρίσκονται υπό τη συνεχή απειλή να καταλήξουν σε κάποιο κέντρο
κράτησης.

Η εξουσία, έχοντας την ανάγκη να μας κρατά διαχωρισμένους/ες, χρη-
σιμοποιεί ευρύτερα τον κοινωνικό έλεγχο και υψώνει φράκτες ή δημι-
ουργεί ελεγχόμενες κοινωνικές σφαίρες. Επιχειρείται, έτσι, ένας
βαθύτερος κοινωνικός διαχωρισμός και κατακερματισμός των από
κάτω: μεταξύ ντόπιων και μεταναστών, μεταξύ των καταπιεσμένων και
των αποκλεισμένων. Στόχος η καταστολή των όποιων αντιστάσεων και
η εκμηδένιση της προοπτικής συλλογικοποίησής τους. Σε αυτή τη συν-
θήκη, η αλληλεγγύη, μπαίνει στο στόχαστρο.

• Να διευρύνουμε τις κινήσεις αλληλεγγύης, το χτίσιμο ισότιμων και αδιαμεσολάβητων σχέσεων, τη διασύνδεση των αγώνων των από τα κάτω

• Να προκαλέσουμε ρωγμές στην κανονικότητα της παραίτησης, του φόβου,
  των διαχωρισμών

• Να δημιουργήσουμε εστίες αγώνα , μέχρι το γκρέμισμα όλων των κέντρων κράτησης και όλων των φυλακών, κόντρα στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό

Για έναν κόσμο χωρίς εξουσίες και εκμετάλλευση, σύνορα και φράχτες,καταπιεστές και καταπιεσμένους

Μικροφωνική στην πλατεία Βικτώριας
Σάββατο 17 Ιουνίου / 11:00

Συγκέντρωση στην “Δ/νση Αλλοδαπών Αττικής” Πέτρου Ράλλη
Παρασκευή 23 Ιουνίου / 19:00

Συντονισμός Συλλογικοτήτων και Ατόμ ω ν
Ε νά ντ ια στ α Κέντ ρ α Κρ ά τ η ση ς
m a i l : s s a e k k @ e s p i v. n e t /
http://ssaekk.espivblogs.net/

Το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου (ΣΒΕΟΔ) έχει κυρήξει για τις 25-5-2017 απεργία στον κλάδο όσων εργάζονται με μηχανάκια (διανομείς, εξωτερικοί, ντελίβερι και κούριερ). Διεκδικούν τα αυτονόητα: Μέσα ατομικής προστασίας, εταιρικό μηχανάκι, ένσημα βαραία και ανθυγιεινά και εννιαία ειδικότητα (ώστε να μην υπάρχει κανένας διαχωρισμός ως προς τα εργασιακά τους δικαιώματα). Είναι καθεστώς για τους εργαζόμενους στα δίκυκλα να δουλεύουν πολλές ώρες σε όλες τις καιρικές συνθήκες, χωρίς να τους αναγνωρίζεται ο κίνδυνος ατυχήματος (εννίοτε και θανάσιμου), χωρίς την κατάλληλη ένδυση και εξοπλισμό. Ταυτόχρονα μειώνεται συνεχώς ο μισθός τους όχι μόνο άμεσα αλλά και έμμεσα καθώς δεν τους κολλάνε τα ένσημα που δικαιούνται και μετακυλίουν πάνω τους το κόστος συντήρησης και μετακίνησης της μηχανής αναγκάζοντας τους να προσφέρουν το δικό τους μηχανάκι για την εργασία τους. Εμείς σε αυτό τον αγώνα παίρνουμε τη θέση που μας αναλογεί ως άτομα που δουλεύουμε ή θα δουλέψουμε σε παρόμοιες συνθήκες. Αυτός ο αγώνας δεν αφορά μόνο τους εργαζομένους οδηγούς δικύκλων, αλλά και κάθε κομμάτι της εργατικής τάξης που βιώνει την υποτίμηση της εργατικής του δύναμης από το κράτος και τα αφεντικά. Εκφράζουμε την ταξική μας αλληλεγγύη συμμετέχοντας στη μοτοπορεία και διοργανώνοντας μετά από αυτή συλλογική κουζίνα. Στη συλλογική κουζίνα παίρνουμε πίσω τον χρόνο που μας κλέβουν τα αφεντικά, δημιουργούμε (πέρα από τα φαγητά )σχέσεις αλληλεγγύης μεταξύ των από τα κάτω, καλύπτουμε την ανάγκη μας για τροφή συλλογικά κι αντιεμπορευματικά. Την Πέμπτη 25/5 επιλέγουμε να μην παραγγείλουμε συνεισφέροντας και με αυτό τον τρόπο στην απεργία.

ΣΚΕΨΟΥ ΣΑΝ ΕΡΓΑΤΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΑΝ ΠΕΛΑΤΗΣ
ΤΗ ΠΕΜΠΤΗ 25 ΜΑΗ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗ ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ
ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΓΕΛΝΟΥΜΕ,ΤΡΩΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ

Common Multiple, Αυτοοργανωμένος-Κοινωνικός Χώρος στην ΦΕΠΑ
Αυτόνομο Σχήμα Φυσικομαθηματικού

Την Κυριακή 14.05 από τις 16:00 και μετά μαζευόμαστε, μαγειρεύουμε,  τρώμε, πίνουμε και γλεντάμε για την οικονομική ενίσχυση  των δικαστικών εξόδων  των απλήρωτων καθαριστών/καθαριστριών από τα ΙΚΑ, στον αυτοοργανωμένο χώρο του Common Multiple, 2ος όροφος Α’ ΦΕΠΑ.

Για τον αγώνα των απλήρωτων καθαριστριών/καθαριστών ΙΚΑ https://athens.indymedia.org/post/1573035/

Common Multiple

Αυτοοργανωμένος κοινωνικός χώρος στη ΦΕΠΑ

Πρωτοβουλία απλήρωτων καθαριστριών/καθαριστών ΙΚΑ

Ενημερώνουμε πως το κυριακατικο πολιτικό καφενείο δεν θα πραγματοποιηθεί αυτήν την Κυριακή 30.05.

Common Multiple

Αυτοοργανωμένος Κοινωνικός Χώρος στη ΦΕΠΑ

Αύριο, Πέμπτη 30.03, δεν θα πραγματοποιηθεί συλλογική κουζίνα στον χώρο του Common Multiple.

Common Multiple

Αυτοοργανωμένος Κοινωνικός Χώρος στη ΦΕΠΑ

Την Κυριακή αυτή, 19.03, ανοιγούμε στον κατειλημμένο χώρο του Common Multiple στον 2ο όροφο της Α’ ΦΕΠΑ στα πλαίσια του πολτικού καφενείου. Από τις 16:00 έως τις 20:00 συζητάμε για το ιστορικό των αγώνων γύρω από τα ΜΜΜ και αναρωτιόμαστε πάνω στους παρακάτω άξονες:

-Γιατί προτάσσουμε την ελεύθερη μετακίνηση;

-Τι σημαίνει ηλεκτρονικό εισητήριο;

-Πως θα μας επηρεάσει αυτή η αλλαγή ως φοιτήτριες/ες, εργάτες/τριες, μετανάστριες/ες;

Common Multiple

Αυτοοργανωμένος Κοινωνικός Χώρος στη ΦΕΠΑ

Θα θέλαμε να ενημερώσουμε πως ο αυτοοργανωμένος κοινωνικός χώρος Common Multiple θα παραμείνει κλειστός για το διάστημα 22.12.2016 έως και τις 8.1.2017. Αυτό σημαίνει πως δεν θα διαξάγεται το εβδομαδιαίο πρόγραμμα, δηλαδή κάθε Δευτέρα συνέλευση, κάθε Πέμπτη συλλογική κουζίνα και κάθε Κυριακή πολιτικό καφενείο.

Common Μultiple

Αυτοοργανωμένος κοινωνικός χώρος στη ΦΕΠΑ

Blog: common–multiple.espivblogs.net

email: common_multiple@espiv.net

Με αφορμή το περιστατικό της σεξιστικής επίθεσης που είχε δεχθεί μια κοπέλα στις εστίες πριν από ένα μήνα περίπου, είχαμε κάνει μία παρέμβαση (12/11) στο χώρο των εστιών βάφοντας με συνθήματα τους τοίχους και κολλώντας αφίσες. Το Σάββατο 3/12 έγινε μία δεύτερη παρέμβαση από την γυναικεία πρωτοβουλία ενάντια στο σεξισμό, που είχε συσταθεί για να απαντήσει στην παραπάνω επίθεση, παρόμοιου χαρακτήρα με την δικιά μας και άνοιξε από τότε κι έπειτα ένα μπαράζ επιθέσεων λεκτικών και όχι μόνο ενάντια στον τρόπο που δρούμε και στα πιστεύω μας από κάποια άτομα της εστίας. Θελήσαμε λοιπόν να απαντήσουμε σε όσα ειπώθηκαν και εγγράφως με κείμενό μας και όχι μέσω facebook κα μέσων που έχει ανοίξει συζήτηση.

Εμείς αντιλαμβανόμαστε το δημόσιο χώρο ως ένα χώρο που ανήκει στο κράτος και για να κατακτηθεί από εμάς τους από τα κάτω, οφείλουμε να του δώσουμε τα χαρακτηριστικά μας. Στο πλαίσιο αυτό, ο δημόσιος χώρος αποτελεί ένα πεδίο πάλης μεταξύ διαφορετικών συμφερόντων : των δικών μας από την μία και από την άλλη του κράτους και όσων στηρίζουν την κυρίαρχη ιδεολογία. Το κράτος θέλει οι χώροι αυτοί να είναι καθαροί και ουδέτεροι και με αυτό δεν εννοεί όχι χρωματιστοί ή άδειοι, αλλά καθαροί από πολιτικά χαρακτηριστικά που εναντιώνονται σ’ αυτό. Γιατί όμως το κράτος θέλει οι χώροι να είναι καθαροί από πολιτικό λόγο; Παίρνοντας ως παράδειγμα την εστία, βλέπουμε ότι βρισκόμαστε εδώ μέσα για να διαβάζουμε, για να τελειώσουμε την σχολή μας όσο πιο γρήγορα γίνεται και κατ’ επέκταση να βγούμε στην αγορά εργασίας όσο πιο γρήγορα γίνεται και να αρχίσουμε να είμαστε παραγωγικοί για το κεφάλαιο. Επομένως, οι όροι διαβίωσης εδώ μέσα είναι πολύ συγκεκριμένοι και σ’ αυτούς εμείς δεν έχουμε λόγο, καθώς δεν πρέπει να παρεμβαίνουμε στις ήδη δοσμένες λειτουργίες που έχουν. Το αστείο είναι ότι νομίζουμε ότι το κράτος είμαστε εμείς και όταν κάνουμε κάτι εναντίον του στρεφόμαστε ενάντια σε εμάς τις ίδιες. Αυτό είναι μία άποψη που έχει εκφραστεί πολλές φορές εδώ μέσα όταν εμείς αρνούμαστε τους δοσμένους μας ρόλους. Ένα άλλο πράγμα που ακούμε συχνά είναι ότι η εστία είναι το σπίτι μας και εμείς την βρωμίζουμε. Η εστία είναι του κράτους και του παν/μίου και γίνεται το σπίτι μας μονάχα όταν την οικειοποιούμαστε με τους δικούς μας όρους. Δεν είναι ιδιοκτησία μας, είναι, όμως, ο χώρος αναπαραγωγής μας και επιλέγουμε να βάζουμε τα χαρακτηριστικά που εξυπηρετούν τις ανάγκες τις δικές μας και του αγώνα μας. Επίσης, η εστία δεν είναι ένα αποκομμένο κομμάτι του πανεπιστημίου αλλά κομμάτι μιας γειτονιάς και ευρύτερα μιας κοινωνίας. Οπότε λόγο σ’ αυτήν έχουν όσοι/ες υπάρχουν, δρουν και παρεμβαίνουν, θεωρώντας την ως τέτοιο.

Πέραν το κομματιού του γιατί γράφουμε δεχτήκαμε κριτική και για το πώς γράφουμε σε τοίχους και ποιοι/ες είμαστε εμείς να το κάνουμε. Να κάνουμε ξεκάθαρο καταρχάς πως το ζήτημα δεν είναι οι τοίχοι αλλά οι κοινωνικές σχέσεις που αναπτύσσουμε στους χώρους που ζούμε. Οι τοίχοι είναι για μας ένας καμβάς, ένα ανοιχτό πεδίο έκφρασης και γι’ αυτό εμείς θεωρούμε ότι πρέπει να εκφραστούν εκεί τα πιστεύω και τα συμφέροντα των καταπιεσμένων κι όλων όσων δεν θέλουν να ζουν σε αποστειρωμένους από πολιτική χώρους ασχέτως αν αυτοί/ες έχουν την τεχνοτροπία, τα μέσα ή την γνώση να το κάνουν. Δεν πιστεύουμε ότι πρέπει να ‘μαστε ζωγράφοι, γκραφιτάδες, γραφίστες ή όποιος άλλος ειδήμονας έτσι ώστε να μπορούμε να επεμβαίνουμε στους τοίχους προκειμένου να βγει κάτι ‘’όμορφο’’. Εμάς μας ενδιαφέρει το περιεχόμενο των όσων γράφουμε κι όχι η ορθογραφία, ο κακός γραφικός χαρακτήρας και ο μη εκλεπτυσμένος γραπτός λόγος. Η αστική κουλτούρα έχει σαν κομμάτι της τον σωστό, επίσημο λόγο και εμείς αρνούμαστε αυτή την κουλτούρα, την ευγένειά της, την ηθική της και τον λόγο της. Εμείς και μεταξύ μας και σε δημόσιο λόγο επιλέγουμε να μην μιλάμε την γλώσσα των κυρίαρχων, αλλά να μιλάμε αλλιώς. Ως προς το κομμάτι για το αν είναι όμορφος ένας τοίχος ή όχι που είναι υποκειμενικό και δεν μας αφορά, είναι ζήτημα το γιατί δεν θεωρούμε όμορφο έναν γραμμένο τοίχο, το οποίο είναι κατάλοιπο αστικών κανόνων που οι περισσότεροι έχουν εσωτερικεύσει.

Σχετικά με την κριτική, τις λεκτικές επιθέσεις και στο σκίσιμο των αφισών και συνθημάτων μας σχετικά με τον αντισεξισμό, δηλώνουμε καθαρά πως για εμάς δεν τίθεται θέμα αισθητικής ή άλλου τύπου “πρόβλημα”. Αντ’ αυτού όλες αυτές οι επιθέσεις συνιστούν επιθέσεις στα πολιτικά μας περιεχόμενα και συγκεκριμένα στην αντισεξιστική δράση. Όπως πριν ένα χρόνο όταν ανοίξαμε το θέμα των μεταναστών και της ενδεχόμενης στέγασης και στήριξης αυτών, εκφράστηκαν διάφορες ρατσιστικές φωνές από άτομα της εστίας που μέχρι τότε εμφανιζόντουσαν ως αθώες και απολιτίκ, έτσι και από το περασμένο Μάρτιο που έχουμε ανοίξει το θέμα του σεξισμού έγινε κάτι ανάλογο. Αναγνωρίζουμε πως για να ξεπεράσουμε ρατσιστικές και σεξιστικές αντιλήψεις απαιτείται δουλειά και συνέχεια και αυτό προσπαθούμε να κάνουμε. Η εμφάνιση στο δημόσιο λόγο αυτών των φωνών είναι για εμάς μια ένδειξη πως η δουλειά μας όντως παράγει αποτελέσματα. Η εμφάνιση και η έκφραση αυτών των αντιλήψεων είναι το πρώτο βήμα για να ξεχωρίσουμε με ποιούς είμαστε και με ποιούς όχι, ποιοι εντάσσουν τον εαυτό τους στους καταπιεσμένους και ποιοί παίρνουν τη μεριά των από πάνω. Και αντίστοιχα οι απαντήσεις που θα δίνουμε στον καθένα θα είναι αντίστοιχες των θέσεων και των προθέσεων τους. Αλλιώς απαντάμε σε κάποι@ που κάνει μία γόνιμη κριτική, με σκοπό να βελτιώσει τον τρόπο με τον οποίο παρεμβαίνουμε και αλλιώς σε όποι@ μας επιτίθεται και μας στοχοποιεί.

Εμείς δεν λέμε πως έχουμε βρει τον τέλειο τρόπο να αντιμετωπίζουμε αυτά τα θέματα σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο. Λέμε όμως πως έχουμε πάρει θέση, αυτοοργανωμένα και αντιιεραρχικά και προσπαθούμε να βρούμε τρόπους να δώσουμε απαντήσεις. Είμαστε μια μειοψηφία όπως και όλες οι άλλες που δρουν και παρεμβαίνουν στα πολιτικά και δημόσια πράγματα. Νομιμοποιούμαστε από την ύπαρξη, την παρουσία, τη δράση μας, τις αρνήσεις μας και τις αποφάσεις που λαμβάνονται μέσα από μια συλλογική διαδικασία όπως είναι η συνέλευσή μας. Η συνέλευση αυτή είναι ανοιχτή σε όποιον και όποια θέλει να την παρακολουθήσει και ταυτόχρονα να περιφρουρήσει τους χώρους, τις δομές και τις σχέσεις που δημιουργούμε από τις επιθέσεις του κράτους και των φασιστών όσο και από κάθε είδους συμπεριφορές που αναπαράγουν τους υπάρχοντες διαχωρισμούς (σεξιστικές, ρατσιστικές και φασιστικές ιδεολογίες και πρακτικές). Δεν θα υποκριθούμε ότι εκφράζουμε κάποια αφηρημένα συλλογικά υποκείμενα, αλλά τους εαυτούς μας και τις εαυτές μας. Δε θέλουμε να σώσουμε κανέναν. Θέλουμε να παρακινήσουμε και άλλους/ες να αυτοοργανωθούν, να εκφράσουν τις ανάγκες τους και τα συμφέροντά τους.

Common Multiple

Αυτοργανωμένος κοινωνικός χώρος στην ΦΕΠΑ

Blog: common-multiple.espivblogs.net

Email: common_multiple@espiv.net