Ήδη από την προηγούμενη τετραετία ο ΣΥΡΙΖΑ, έχτιζε ένα επικοινωνιακό ανθρωπιστικό προφίλ υπέρ των αγώνων των καταπιεσμένων σε μία προσπάθεια αρχικά να αφομοιώσει ένα μέρος των κινημάτων και να πάρει την εξουσία και στη συνέχεια συγκυβερνώντας με τους ακροδεξιούς των Αν.Ελλ. να καταπραΰνει τις αντιδράσεις, αλλά και να προσπαθήσει να εξασφαλίσει την επανεκλογή του. Πλάι όμως σε όλα αυτά, πέρασε τον νόμο για την κύρυξη απεργίας(50%+1)  κρίνοντας παράνομες το 99% των απεργιών, εκκένωσε καταλήψεις, έκανε συλλήψεις και ξυλοδαρμούς, χτύπησε πορείες και διαδηλώσεις. Έβαλε μπάρες στα ΜΜΜ εμποδίζοντας και με φυσικό τρόπο την είσοδο σε όσους/ες δεν είχαν εισιτήριο. Επίσης, άνοιξε το δρόμο για αναπτυξιακά προγράμματα στο κέντρο και στις γειτονιές μας, καθαρίζοντάς τις παράλληλα από οτιδήποτε «βρώμικο», βλ. επιχειρήσεις σκούπα έξω από την ΑΣΣΟΕ, ώστε να είναι πιο ελκυστικές για τους επενδυτές και τους τουρίστες. Συνέχισε τη διαχείριση των μεταναστών μέσα από το στρατό και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, βάζοντας και τις «φιλικές» ΜΚΟ στην εξίσωση της εκμετάλλευσης. Τέλος, όσον αφορά το άσυλο είχε πάλι με έναν πιο εύπεπτο ρητορικά τρόπο εισάγει την έννοια της «ανομίας» στα πανεπιστήμια και την ανάγκη πάταξής της, βάζοντας ως αιχμή το ζήτημα της «ασφάλειας» των φοιτητών/ριών και ρίχνοντας στο τραπέζι και την ιδέα για ηλεκτρονικές κάρτες εισόδου. Με αυτές τις κάρτες στην ουσία θα απέκλειε από πανεπιστημιακούς χώρους όσους/ες εκείνος όριζε ότι δεν είχαν άμεση σχέση με αυτούς, αλλά και θα φακέλωνε και όποια/ον έπαιρνε εντέλει την πολυπόθητη κάρτα.

Η ΝΔ βάζοντας μπροστά τα εθνικά “δίκαια”, την τόνωση της εθνικής συνείδησης και την ασφάλεια των πολιτών, αυτή τη φορά από όσους απειλούν την καθεστηκυία τάξη, ανέλαβε την εξουσία πατώντας σε ζητήματα που ο ΣΥΡΙΖΑ επικοινωνιακά δυσκολευόταν να στηρίξει. Από τη μία λοιπόν συνέχισε και συνεχίζει την επίθεση στους από τα κάτω, με την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων και των επισφαλών θέσεων εργασίας, με τα άπιαστα νοίκια στο κέντρο και στις γειτονιές μας, με την δίωξη και προφυλάκιση ανθρώπων ακόμη και για κλοπή αντικειμένων ευτελούς αξίας. Εξακολούθησε τη διαχείριση των μεταναστών/ριων μέσω των στρατοπέδων συγκέντρωσης ανά την Ελλάδα και με τις επαναπροωθήσεις κάποιων άλλων κ.α.  Από την άλλη, ταυτόχρονα φροντίζει να καταστέλει όποιον/α αγωνίζεται και όποια/ον αντιστέκεται, είτε έμμεσα μέσω του νέου νόμου περί συλλαλητηρίων ή μέσω του φακελώματος των σωματείων ή μέσω της κατάργησης του ασύλου είτε άμεσα με προσλήψεις μπάτσων, εκκενώσεις καταλήψεων, παρακολουθήσεις, συλλήψεις, ξυλοδαρμούς και στοχοποίηση-ποινικοποίηση κοινωνικών και ταξικών αγώνων, αγωνιστών/ριών. Είναι σαφές ότι το κράτος είναι συνεχές, όπως και οι πρακτικές του, κι αυτό που αλλάζει με την εκάστοτε κυβέρνηση είναι η μεθοδικότητά της επίθεσης. Μία επίθεση που δεχόμαστε καθημερινά στις ζωές μας πολύμορφα, όπου το κράτος θα είναι πάντα εκεί για να καταστείλει όσους/ες αντιστέκονται σε αυτή.

…που για μας που τη βιώνουμε καθημερινά στο πετσί μας…

Οι Φοιτητικές εστίες της Πανεπιστημιούπολης και όχι μόνο, απότελουν κομμάτι της ίδιας καθημερινότητας και κανονικότητας, οπότε, η αναγωγή των παραπάνω στη ΦΕΠΑ γίνεται εύκολα. Αρχικά, η δυσκολία κάλυψης της ανάγκης για στέγη εκφράζεται στην εστία πολύμορφα. Περιορίζεται ο αριθμός των νεοεισαχθέντων λόγω ανακαίνισης της Β’ΦΕΠΑ, χωρίς καμία έγγραφη ένδειξη για το τι θα απογίνουν όσες και όσοι μένουν έξω. Επίσης, μειώνεται ο χρόνος διαμονής εδώ, είτε με τη θέσπιση του ν+2 και μελλοντικές καταργήσεις των παρατάσεων, είτε με την εντολή Μαστοράκου περί εκκένωσης δωματίου προκειμένου να γίνει δεκτή η αίτηση για πτυχίο, είτε με την εκδίωξη μεταπτυχιακών φοιτητών/τριών που περιμένουν να γίνει δεκτή η επανεισαγωγή τους. Εννοείται ότι ανεπιθύμητοι είναι και όσοι/ες δεν πληρούν πια τα ακαδημαϊκά κριτήρια ή αυτοί/ες που ποτέ δεν τα πληρούσαν και έχουν επιλέξει να κάνουν καταλήψεις στέγης εντός της εστίας. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις η λύση του πανεπιστημίου ήταν η εκδίωξη τους, μέχρι την εναντίωση του Συλλόγου, αλλά και η καλλιέργεια ενός κλίματος φόβου προς τους «άγνωστους» εξωεστιακούς, λες και το φακέλωμα από τη γραμματεία είναι το κριτήριο εμπιστοσύνης προς το/τη γείτονά/ισσά σου. Η επίθεση και η υποβάθμιση της ζωής μας εκφράζεται και σε άλλα πεδία, όπως στο ζήτημα του εστιατορίου. Από τη μία η ποσότητα και η ποιότητα του φαγητού συνεχώς χειροτερεύουν και από την άλλη οι θέσεις εργασίας στο εστιατόριο μειώθηκαν δραματικά με αποτέλεσμα κάποιοι/ες να χάσουν την δουλειά τους και οι εναπομείναντες/νασες να ζουν υπό καθεστώς επισφάλειας και εντατικοποίησης της εργασίας τους, όπως και οι εργαζόμενοι στη συντήρηση. Τέλος, εδώ στην εστία δεχόμαστε καθημερινά σεξιστικές επιθέσεις όπως αυτές απέναντι στο Μαύρο δάσος ή και εντός των εστιών, με την ταξική μας θέση να μας καθιστά ακόμα πιο εύκολους στόχους, καθώς κανείς και καμία πέρα από μας δεν θα ενδιαφερθεί.

…κάθε άλλο παρά καινούρια είναι.

Εμείς λοιπόν αντιλαμβανόμαστε ότι όλα αυτά αποτελούν κομμάτια μίας συνολικότερης επίθεσης στους από τα κάτω και όντας/ούσες οι από τα κάτω δεν μένουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Και μιας και η επίθεση είναι συνολική, συνολική θέλουμε να είναι και η απάντησή μας. Μια απάντηση που επιλέγουμε να δώσουμε αυτοοργανωμένα, μακριά από κομματικές γραμμές, γιατί θέλουμε εμείς οι ίδιες/οι και όχι κάποιος/α ειδικός/ή να σχεδιάζουμε το πως θα αγωνιστούμε, ισότιμα και αντιιεραρχικά, και μακριά από κάθε έτοιμη λύση που έρχεται από τα πάνω, δηλαδή από αυτούς/ες που μας δημιουργούν το πρόβλημα και άρα σίγουρα δεν θα αποτελέσουν μέρος της λύσης του. Για αυτό έχουμε επιλέξει συνειδητά να καταλάβουμε έναν χώρο στον 2ο όροφο της Α’ΦΕΠΑ, έναν χώρο που ανήκει στο πανεπιστήμιο, συνάμα και στο ελληνικό κράτος. Κατάληψη για εμάς σημαίνει κέντρο αγώνα, πολιτικό εργαστήρι, αλλά και απελευθέρωση ενός εδάφους από κάθε λογής εξουσιαστικές και εκμεταλλευτικές σχέσεις και λογικές, δηλαδή σχέσεις και λογικές  που εντοπίζουμε  στην οικογένεια, στην δουλειά, το πανεπιστήμιο, αλλα και ευρύτερα στην καθημερινότητά μας.

– Από την εντατικοποίηση στην εργασία μας, μέχρι την εντατικοποίηση των σπουδών μας

-Από την εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία, μέχρι τις επισφαλείς συνθήκες εργασίας των εργαζομένων της εστίας

-Από τον αποκλεισμό από τα ΜΜΜ με τις ηλεκτρονικές κάρτες, μέχρι την απαγόρευση να πάρει μερίδα όποια/ος δεν έχει κάρτα σίτισης

-Από το ξέπλυμα και την πολιτική κάλυψη των φασιστών της ΧΑ, μέχρι τη συγκάλυψη των εστιακών φασιστών από τον Ζιάκα

-Από το χώρο που παίρνουν οι φασίστες σε επίπεδο λόγου μέσα από συλλαλητήρια για τη βόρεια Μακεδονία, μέχρι την επανεμφάνιση μαιάνδρων στους τοίχους της εστίας

-Από τα τελεσίγραφα των σπιτονοικοκύρηδων για να αδειάσουμε τα σπίτια τους και να γίνουν airbnb, μέχρι τα τελεσίγραφα για να αδειάσουμε τα δωμάτιά μας

-Από τα τελεσίγραφα του Χρυσοχοίδη, τις εκκενώσεις καταλήψεων και το μπάζωμά τους, μέχρι το βγάλσιμο πορτών από τα κατειλημμένα αποθηκάκια

-Από την καλλιέργεια φόβου προς το διαφορετικό και το ξένο, μέχρι το φόβο για τους/ις «εξωεστιακούς/ες»

-Από τις  γυναικοκτονίες, τους βιασμούς και την κανονικοποίηση της έμφυλης βίας, μέχρι την σεξουαλική επίθεση στην κοπέλα στο ΑΠΘ και τα καθημερινά σκηνικά σεξιστικών επιθέσεων στο Μαύρο Δάσος ή και μέσα στην εστία

Έχουμε χίλιους λόγους για να συναντηθούμε και άλλους τόσους για να αντισταθούμε

Καλούμε σε ανοιχτή συζήτηση στις 9/2 και 18.00 για να σας παρουσιάσουμε και να συζητήσουμε σχετικά με την επανεκκίνηση της συνέλευσης.

Common Multiple

“Η λέξη άσυλο αποτελείται από το στερητικό “α-” και το “συλάω-ώ” που σημαίνει αποσπώ, λεηλατώ. Δηλαδή, άσυλο σημαίνει τον τόπο καταφυγής που έχει θεσμιστεί κοινωνικά ως απαραβίαστος. Άσυλο μπορεί να ήταν ιεροί τόποι, ναοί, μέχρι ολόκληρες πόλεις που εξασφάλιζαν την παραμονή σε όποιον κατέφευγε εκεί. Στην ιστορία συναντάμε το άσυλο στις φυλές της Αυστραλίας, στους “άσπρους καταυλισμούς της ειρήνης” των ινδιάνων, τους ναούς στην αρχαία ελλάδα και τη ρώμη, τους χριστιανικούς ναούς μέχρι τα πανεπιστήμια.”*

* από την εφημερίδα δρόμου Άπατρις, φύλλο 15, Νοέμβρης 2011

Το άσυλο όχι μόνο στα λόγια αλλά και στην πράξη

Το άσυλο ήδη από την ετυμολογία του έχει συνδεθεί με τον χώρο, όπου οι διωκόμενοι της ιστορίας έβρισκαν καταφύγιο από την εξουσία. Το άσυλο ήταν απαραβίαστο και γι’ αυτό φρόντιζαν όσοι το υποστήριζαν με την ίδια τους την παρουσία. Δεν είναι τυχαίο ότι το άσυλο στην Ελλάδα θεσπίστηκε δια νόμου το δεκαετία του ‘80, μετά από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, την παρέμβαση του στρατού εκεί και τον θάνατο πολλών αγωνιζόμενων ανθρώπων. Παρ’ όλο που υπήρχε ήδη από τον 19ο αι. άτυπα, η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, υπόσχοντας τον σοσιαλισμό, πέρασε νόμο στην βουλή, ο οποίος μεταξύ άλλων περιείχε το εξής “το πανεπιστημιακό άσυλο συνίσταται στην απαγόρευση επέμβασης της δημόσιας δύναμης στους χώρους αυτούς [δηλαδή τους πανεπιστημιακούς] χωρίς την πρόσκληση ή την άδεια του αρμόδιου οργάνου…”.

Από τότε μέχρι σήμερα το άσυλο έχει καταργηθεί πολλάκις και ιδιαίτερα σε περιόδους έντονης κινητοποίησης του φοιτητικού κινήματος, με σκοπό την καταστολή του. Άλλωστε, αν εμμείνουμε μονάχα στη θεσμική κατοχύρωσή του παρατηρούμε ότι οι ίδιοι οι νόμοι που το κατοχύρωναν επέτρεπαν  την είσοδο της αστυνομίας σε περίπτωση διάπραξης αυτόφωρων κακουργημάτων. Το άσυλο, λοιπόν, πέρα από σύμβολο αγώνων, δεν παύει να είναι και νόμος του κράτους και έτσι όπως θεσπίστηκε, μπορεί να παραβιάζεται και να καταργείται πάνω στο δόγμα του νόμου και της τάξης, αλλά και της υπεράσπισης  της ελεύθερης διακίνησης ιδεών. Αυτά διαμηνύει και η κυβέρνηση ΝΔ υλοποιώντας στην πράξη για πρώτη φορά μετά την μεταπολίτευση την κατάργησή του, εννοώντας πως θα ανοίξει τελείως πια την πόρτα για την ιδιωτικοποίηση, την καταστολή των αγώνων και την είσοδο όλο και περισσότερων επιχειρήσεων στα πανεπιστήμια.

Η συνέχεια του κράτους

Το κράτος είναι συνεχές και οι στόχοι του είναι κοινοί, ανεξαρτήτως κυβέρνησης. Αυτό που διαφοροποιείται είναι οι μέθοδοι και η ρητορική του. Αυτό είναι σαφές αν δούμε τις δύο τελευταίες κυβερνήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αριστερό κόμμα, έχτιζε ένα επικοινωνιακό προφίλ υπέρ των αγώνων των καταπιεσμένων και του ασύλου. Από την αρχήν όμως της διακυβέρνησής του εκκένωσε πολλές καταλήψεις πανελλαδικά, υπογράφηκε η συμφωνία Ελλάδας-Τουρκίας, έγιναν επιχειρήσεις σκούπα έξω από την ΑΣΟΕΕ κ.α. Σε κάθε περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και εφάρμοζε πολιτικές καταστολής, οι διπλωματικοί χειρισμοί του κατάφερναν να κατευνάζουν τις αντιδράσεις, χωρίς να προκαλούν την κοινή γνώμη. Ουσιαστικά κατάφερε να αφομοιώσει ένα μεγάλο κομμάτι του κινήματος και να μειώσει τις αντιστάσεις, συνεχίζοντας τις πολιτικές διαχείρισης πληθυσμών, με στόχο την εξατομίκευση και την εξαθλίωση των ήδη υποτιμημένων κομματιών της κοινωνίας. Ένα από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα των χειρισμών αυτών ήταν η περίπτωση των ΜΜΜ και του πανεπιστημιακού ασύλου. Όπως στα μέσα μεταφοράς ο έλεγχος και η πάταξη των αντιδράσεων επετεύχθη με τις μπάρες και τις ηλεκτρονικές κάρτες, αποκλείοντας και με φυσικό τρόπο πια όσους/ες δεν είχαν εισιτήριο, έτσι και με τα πανεπιστήμια θέλησε, ευτυχώς δεν πρόλαβε, να εισάγει προσωποποιημένες ηλεκτρονικές κάρτες εισόδου, εξασφαλίζοντας την ύπαρξη εντός των πανεπιστημίων μόνο μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας. Θα εξασφάλιζε λοιπόν εύκολα και γρήγορα τόσο την πειθάρχηση, όσο και τον έλεγχο του ποιος μπαίνει, ποιος βγαίνει, πότε και τι κάνει μέσα στο ίδρυμα. Πρόσχημα για αυτό ήταν η ανομία και η εγκληματικότητα που «κατέκλυζε» τις πανεπιστημιουπόλεις. Μία ρητορική για κλοπές και ναρκεμπόριο ήταν ό,τι χρειαζόταν για να νομιμοποιήσει την παρέμβασή του. Δυστυχώς, είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτό ότι δεν είναι η έλλειψη μπάτσων που ευνοεί το εμπόριο ναρκωτικών, αλλά η απουσία θέλησης καταπολέμησής του. Κράτος και παρακράτος δουλεύουν άψογα στα μαγαζιά του Γκαζίου και στην Ομόνοια,  όπου παρά την μπατσοκρατία, το ναρκεμπόριο ανθίζει. Ο έλεγχος λοιπόν για το ποιοι/ες υπάρχουν και δραστηριοποιούνται εντός των σχολών δεν είχε στόχο το παρακράτος, αλλά τον αγωνιζόμενο κόσμο. Επρόκειτο για μία σαφή επιθυμία κατάργησης του ασύλου και εισόδου μπάτσων, με τη νομιμοποίηση όμως του κόσμου ότι ήταν καλές οι προθέσεις. Όμως γιατί το κράτος δεν μας θέλει στις σχολές; Γιατί το πανεπιστήμιο θέλει να έχει μία πολιτική ουδετερότητα και «καθαρότητα», ώστε να μπορεί να προσεγγίσει κάθε είδους επενδυτή και αφεντικό και οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι και χώροι εντός του, του δημιουργούν μόνο προβλήματα στα σχέδιά του.

Η νέα κυβέρνηση συνεχίζει την πάγια κρατική πολιτική απέναντι στους αδύναμους και στον αγωνιζόμενο κόσμο, αλλά με τις δικές της μεθόδους. Η επίθεση όμως τώρα είναι πιο αναβαθμισμένη, τόσο σε επίπεδο βίας, όσο και μεθοδικότητας. Πάλι στο στόχαστρο μπαίνουν οι μετανάστριες/ες ως δυνάμει τρομοκράτες και χαραμοφάηδες, οι φτωχοί/ές επειδή είναι φτωχοί/ές, τα Εξάρχεια και το πολυπόθητο άσυλο(και οι βίγκαν λεσβίες μπαχαλομάγισσες). Πλέον η ρητορική περί ανομίας, δεν περιλαμβάνει τα ναρκωτικά ως κύριο πρόβλημα των πανεπιστημίων, αλλά τους μπαχαλάκηδες που εξορμούν από αυτά και προκαλούν ζημιές. Ξεκάθαρα δηλαδή δηλώνεται ότι στόχος είναι ο αγωνιζόμενος κόσμος και κάθε παρεκκλίνουσα φωνή, η οποία «απειλεί» την ασφάλεια των φιλήσυχων πολιτών. Η πολιτική αυτή ολοκληρώνεται με την έμπρακτη κατάργηση του ασύλου και το νέο επιχειρηματικό, ανταγωνιστικό και ιδιωτικοποιημένο πανεπιστήμιο. Η κατάργηση του ασύλου εξασφαλίζει την απαιτούμενη πειθάρχηση, τον έλεγχο και το φόβο σε συμβολικό και πρακτικό επίπεδο, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τα επόμενα μέτρα. Δηλαδή, διαγραφή αιώνιων φοιτητών/τριών και θέσπιση του ν+2, αριστεία, νέα επιχειρηματικά προγράμματα επενδύσεων κλπ. Ενδεικτικό της ιδιωτικοποίησης το πώς όλο και περισσότερο οι εργολαβίες διεισδύουν στα πανεπιστήμια και τις εστίες, υποβαθμίζοντας τις συνθήκες στέγασης και σίτισης των φοιτητριών/ών, αλλά και τις εργασιακές συνθήκες των εργαζομένων. Όλα αυτά βάλλουν και εντατικοποιούν τις σπουδές όλων εμάς που δουλεύουμε για να σπουδάσουμε, που δεν ψηνόμαστε να γλείφουμε καθηγητές, που δεν έχουμε καμία διάθεση να κυνηγήσουμε καριέρα κλπ. Γιατί στην τελική δεν ζούμε για να διαβάζουμε, να δουλεύουμε και να είμαστε παραγωγικές/οί, αλλά ταυτόχρονα βρίσκουμε χρόνο για να ζούμε και να οργανώνουμε τις αντιστάσεις μας.

Το άσυλο το φτιάχνουμε εμείς

Εμείς λοιπόν ξέρουμε ποιοι/ες είναι απέναντί μας και δεν τους εμπιστευόμαστε. Ξέρουμε ότι είτε υπάρχει το άσυλο είτε όχι, ανά πάσα στιγμή το καταργούν και το ξαναθεσπίζουν. Το μόνο που πραγματικά τους εμποδίζει είναι το περιθώριο που τους αφήνουμε. Η εναντίωση μας στην είσοδο της αστυνομίας ,οι κοινωνικοί-ταξικοί αγώνες, η όξυνση των αντιστάσεών μας και το ζωντάνεμα των χώρων που υπάρχουμε και ζούμε, όλα αυτά αποτελούν την έμπρακτη υπεράσπιση του ασύλου. Έχοντας κάνει κατάληψη εντός της εστίας, έχουμε επιλέξει να κλέψουμε αυτό το χώρο από το κράτος και το κεφάλαιο, που άλλωστε μας κλέβουν καθημερινά, για να δώσουμε ζωή στις ανάγκες και τις επιθυμίες μας. Δεν έχουμε καμιά τέλεια συνταγή για το πώς θα νικήσουμε αυτό τον πόλεμο. Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι αν επενδύσουμε στον ατομικό δρόμο είμαστε χαμένες από χέρι. Άβατοι για το κράτος και την αστυνομία είναι μόνο οι χώροι που τους δίνουμε ζωή, τους φτιάχνουμε και μας χωράνε όλες και όλους μαζί.

ΧΩΡΟΙ ΑΒΑΤΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ

ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΟΙ ΒΑΤΟΙ ΓΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Common Multiple

Αυτοοργανωμένος κοινωνικός χώρος στη ΦΕΠΑ

Ενημερώνουμε ότι η συλλογική κουζίνα της Κυριακής δεν θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 7/4 . Παρόλα αυτά όποι@ έχει όρεξη για φαγητό η  και μαγείρεμα,μπορεί να έρθει στην απεργιακή συλλογική κουζίνα ,την Πέμπτη 11/4 στο στέκι της Πρωτοβουλίας Κατοίκων Καισαριανής. Η κουζίνα που συνδιοργανώνουμε αποτελεί άλλον ένα τρόπο στήριξης της απεργίας των courier-delivery-εξωτερικών.

Θα ακολουθήσει αναλυτικότερο κάλεσμα !

Η κουζίνα της Κυριακής 31/3 ακυρώνεται. Ραντεβού την άλλη βδομάδα.

Η τελευταία προβολή για το μήνα Μάρτιο, “Λευκή κορδέλα”, της Πέμπτης 28/3 αναβάλλεται για την Πέμπτη 4/4 ίδια ώρα και μέρος.

ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ

Η συνέχεια μιας ιστορίας

Όπως γνωστοποιήσαμε με προηγούμενη ανακοίνωσή μας : https://common-multiple.espivblogs.net/2019/03/02/anakoinosi-gia-tin-epithesi-sto-choro-toy-common-multiple/, τα ξημερώματα του Σαββάτου 2/3 ο χώρος του Common Multiple στην εστία δέχθηκε επίθεση με διάλυση της πόρτας του. Είχε προηγηθεί επίθεση σε δωμάτιο του 2ου ορόφου λίγες ώρες πριν. Οι αρχικές μας υποψίες για τον υπαίτιο της επίθεσης στο χώρο μας σχετίζονταν με τον οικότροφο του συγκεκριμένου δωματίου, καθώς υποπτευόμασταν για καιρό ότι δεν είναι ένας οποιοσδήποτε οικότροφος. Πέρα από τις φήμες για τα εθνικιστικά ιδεώδη του, είχαμε παρατηρήσει και έντονη κινητικότητα έξω από το δωμάτιο του με γράψιμο ανάλογων συνθημάτων και αντίστοιχα σβησίματος αντιφασιστικών.

Παρ’όλα αυτά, επιλέξαμε να μην τοποθετηθούμε στο δημόσιο λόγο, προτού βεβαιωθούμε με κάποιο τρόπο για το γεγονός. Μια ανάληψη ευθύνης για την πρώτη επίθεση ήρθε να επιβεβαιώσει τις αρχικές υποψίες, καθώς και να φέρει στην επιφάνεια πολύτιμα στοιχεία για την πολιτική δράση του εστιακού Παναγιώτη Τσέκα. Συγκεκριμένα, στο κείμενο της ανάληψης αναφέρονται τα εξής : ” Φωτογραφημένος στην κηδεία του Κατσίφα, περήφανος δημοσιευτής εθνικιστικών και στρατόκαυλων αναρτήσεων στο προφίλ του στο facebook, και έχοντας στο σπίτι του σιδερογροθιά, ελληνικά σημαιάκια, μπλούζες με εθνόσημα, στρατιωτικό υλικό και αντίστοιχης εμετίλας επαίνους..”. Πέρα από αυτά τα καθόλου ουδέτερα αντικείμενα που εντοπίστηκαν στο σπίτι του, εντύπωση μας προκάλεσε και το εξής χωρίο από την ανάληψη ευθύνης : ”Ο Παναγιώτης Τσέκας έδωσε την τελειωτική αφορμή, όταν -προ ημερών- πήγε με παρέα και απείλησε σύντροφο, λέγοντας πως “γαμάει αναρχοάπλυτους” και πως “θα του σπάσει το πόδι”, δηλαδή ότι ο εν λόγω τύπος δεν δίστασε να τραπουκίσει σύντροφο μέσα στην εστία. Και όχι μόνο δεν δίστασε, αλλά δεν πρόσεξε κιόλας… Γιατί χρησιμοποίησε ένα επίθετο που έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν στην εστία : Συγκεκριμένα,στην προηγούμενη απειλητική εξόρμηση στο χώρο μας, είχε γραφτεί πάνω στην πόρτα : ”Αναρχοάπλυτοι, τελειώσατε”. Η σχέση μεταξύ παλιών και νέων στοιχείων είναι ξεκάθαρη, όπως είναι ξεκάθαρη και η πολιτική επίθεση στο χώρο μας από φασίστες και η εμπλοκή του Παναγιώτη σε αυτή ως αντίποινα στην επίθεση που δέχθηκε.

Η εστία έχει ιστορία

Ο εθνικισμός ως ιδεολογία είναι σύμφυτος με τη δημιουργία του έθνους – κράτους και χρησιμοποιείται για την εξασφάλιση της συναίνεσης των υπηκόων μέσω της συγκρότησης γύρω από μια φαντασιακή οντότητα,αυτή του έθνους. Σε εποχές οικονομικής και κοινωνικής κρίσης του συστήματος και χαμένων νοημάτων όπως η σημερινή,η εξασφάλιση αυτής της συναίνεσης αποτελεί ζητούμενο και παράλληλα με την όξυνση της επίθεσης κράτους και αφεντικών υπάρχει και όξυνση της εθνικής προπαγάναδας και των εθνικιστικών αντανακλαστικών της κοινωνίας. Έτσι λοιπόν και στην εστία έχουν εκφραστεί τέτοιες ιδέες και λογικές. Συγκεκριμένα, στο παρελθόν ένας εστιακός ήταν οργανωμένος στη φασιστική οργάνωση ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. Ο ίδιος συμμετείχε στην παράταξη των Ανεξάρτητων Οικοτρόφων, δεξιάς ομάδας που υπό το πρίσμα του απολιτίκ εξυπηρετούσε τα συμφέροντα του πανεπιστημίου μέσα στην εστία και δρούσε διασπαστικά στις αποφάσεις του Συλλόγου. Οι Ανεξάρτητοι Οικότροφοι και όσοι συσπειρώθηκαν γύρω από αυτούς έπαιρναν χώρο κοινωνικά μέσα από την ανοχή ή ακόμα και στήριξη κάποιων εστιακών. Χαρακτηριστικά τραμπούκιζαν, στοχοποιούσαν και εν τέλει επιτέθηκαν σε αγωνιζόμενα άτομα της εστίας, αριστερά και αντιεξουσιαστικά. Από την άλλη όλα εμείς προσπαθούσαμε να αναδείξουμε το ρόλο τους και εν τέλει καταφέραμε να εκδιωχθεί ο οργανωμένος φασίστας Αριστοτέλους, μετά και από μια πολύ δυναμική αντιφασιστική παρέμβαση στην Α’ ΦΕΠΑ με τη βοήθεια συντρόφων και συντροφισσών. Μετά από συνεχόμενο πολιτικό πόλεμο καταφέραμε την οριστική διάλυσή ττων Α.Ο. 2 χρόνια μετά.

Τι κάνουμε σε αυτές τις περιπτώσεις στην εστία

Όπως όμως εμείς συμμετέχουμε στη διαμόρφωση της ιστορίας στην εστία και την γνωρίζουμε, έτσι φαίνεται να τη γνωρίζει και να συμμετέχει και ο ίδιος από την αντίθετη πλευρά. Επειδή καταλαβαίνει ότι έχει αρχίσει να διαμορφώνεται ένα αρνητικό κλίμα, όσον αφορά την παρουσία του εδώ, επιδιώκει να βρίσκεται στο δημόσιο χώρο και ενίοτε να απολογείται ή να εξηγείται, λέγοντας ότι πρόκειται για παρεξήγηση. Προφανώς, όλα αυτά είναι μέρος της προσπάθειας του να ανακτήσει το ζωτικό χώρο που έχασε και ξέρει ότι θα συνεχίσει να χάνει. Και προφανώς δεν πρόκειται για καμία παρεξήγηση. Είναι ξεκάθαρη η θέση του, όπως είναι και η δική μας. Δεν θα αφήσουμε ποτέ πεδίο λόγου και δράσης φασιστικών ιδεολογιών και πρακτικών στην εστία. Ο Παναγιώτης Τσέκας και ο κάθε Παναγιώτης θα πρέπει να αναλαμβάνει, τόσο την ευθύνη για τις πράξεις του, όσο και τις συνέπειες αυτών. Εμείς, όπως και στο παρελθόν, στηρίζουμε αυτήν την πράξη όπως και κάθε πράξη εκδίωξης των φασιστών από την εστία, καθώς αποδεχόμαστε την αντιβία ως αναπόσπαστο κομμάτι του αντιφασιστικού αγώνα και της απάντησης των από τα κάτω στη βία που δέχονται.Οι ρατσιστικές ιδέες, η φυλετική καθαρότητα, οι έμφυλοι διαχωρισμοί, τα εθνικά ιδεώδη, τα αυταρχικά καθεστώτα και ο μιλιταρισμός είναι ιδέες που μας βρίσκουν κάθετα απέναντι τους. Ο κόσμος που θέλουμε και παλεύουμε για να δημιουργήσουμε, δεν εμπεριέχει τίποτα από όλα αυτά. Αυτοοργανωνόμαστε για να πηγαίνουμε κόντρα στην εξουσία. Χτίζουμε σχέσεις αλληλεγγύης για να μπορούμε να επιβιώνουμε κόντρα στον ατομικισμό. Χτίζουμε ισότιμες σχέσεις, ώστε κανένα άτομο να μην αποκλείεται λόγω φυλής, φύλου, θρησκευτικού ή σεξουαλικού προσανατολισμού, μη αρτιμέλειας ή διαφορετικής ψυχοσύνθεσης. Η απάντηση στη βία, στο φασισμό και το σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει, είναι ο αγώνας απέναντι στην εκμετάλλευση και στην καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο και η δημιουργία σχέσεων που βασίζονται στον πολλαπλασιασμό μας μέσα από τη διαφορά μας και όχι η στείρα ομοιομορφία μας. Και δεν θα αφήσουμε κανέναν να μας στερήσει αυτόν τον αγώνα…

ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

Common Multiple

Αυτοοργανωμένος κοινωνικός χώρος στη ΦΕΠΑ

Λίγο καιρό πριν ο χώρος είχε δεχθεί επίθεση με εθνικιστικά και φασιστικά συνθήματα γραμμένα απ’έξω πάνω στην πόρτα. Τα ξημερώματα του σαββάτου 2/3 ο χώρος του common multiple ξαναδέχθηκε επίθεση, αυτή τη φορά με πιο επιθετικό τρόπο, διαλύοντας εντελώς  την πόρτα. Αυτή η νύχτα όμως δεν ήταν μια ήρεμη νύχτα στην εστία, καθώς λίγες ώρες πριν είχε προηγηθεί μια ακόμα επίθεση σε ένα δωμάτιο στον ίδιο όροφο. Χωρίς να γνωρίζουμε μέχρι τώρα αν και πως συνδέονται αυτές οι επιθέσεις, είμαστε σίγουρες/οι ότι η επίθεση στο χώρο μας ήταν πολιτική με φασιστικά κίνητρα.

Γιατί η επίθεση ήταν πολιτική;

Αρχικά αυτό που αντικρίσαμε ήταν η διάλυση της πόρτας σε τρία κομμάτια, χωρίς το λουκέτο και ο σύρτης να έχουν παραβιαστεί καν και παρότι ο χώρος ήταν ανοιχτός, τίποτα δεν κλάπηκε. Επιπλέον, λαμβάνοντας υπόψιν και την προηγούμενη επίθεση, καταλαβαίνουμε ότι η αντιφασιστική μας δράση στην εστία είναι αυτή που ενοχλεί και μας στοχοποιεί. Δεν δεχόμαστε επίθεση σαν ένα απλό δωμάτιο, αλλά σαν ένας αυτοοργανωμένος κοινωνικός χώρος με ενεργή πολιτική δράση στην εστία. Αυτό που εγείρει ερωτηματικά είναι γιατί στοχοποιείται ο πολιτικός χώρος του common multiple λίγες ώρες μετά την επίθεση στο συγκεκριμένο δωμάτιο.

Η απάντησή μας

Όπως και στο παρελθόν με τους Ανεξάρητους Οικοτρόφους και τις αθλητικές ομάδες, που είχαν οργανωμένους φασίστες στο εσωτερικό τους και εκδιώχθηκαν κακήν κακώς από την εστία, έτσι και τώρα δεν θα επιτρέψουμε σε κανένα φασίστα να ζει και να δρα ανενόχλητα εδώ μέσα.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ

COMMON MULTIPLE

Αυτοοργανωμένος κοινωνικός χώρος στη ΦΕΠΑ